شهریار

ماگذشتیم وگذشت آنچه تو با ماکردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران 

دلهره

نکند دست کسی دست تو را لمس کند...

کاش این دلهره اینقدر دل آزار نبود

گاهی فقط باید مُرد

سادست گاهی فقط باید مُرد همین

پس از تو

از من 
پس از تو چیز زیادی نمانده است
جُز چِشم های تَر 
که به دَر خُشک می شوند

لاهوتی

نشد یک لحظه از یادت جدا دل

زهی دل ،افرین دل مرحبا دل

سیمین بهبهانی

روزی آید که دلم هیچ تمنایی نکند...!

دل نشکستیم

آن شب که دلى بود به میخانه نشستیم

آن توبه صد ساله به پیمانه شکستیم 

از آتش دوزخ نهراستیم که آن شب

ما توبه شکستیم ولى دل نشکستیم

بوسه

نصف قهوه ات را که خوردی بیا فنجان های مان را عوض کنیم...

در کافه های شهر نمیشود یک دیگر را بوسید.

عقد

گر دراغوش یکی باشی وبه فکر دیگری

عاقد هزار ویک آیه خواند حرام است آن عقد

 

چراپیشم نمیآیی؟

من مست بهار حسنت ای آهوی صحرایی