فراق

فــراق آتش بجان افروخت و جانان کم نما تاکی

دل عالم بحالم سوخت، این سان بی وفا تاکی

جانان کم نما تاکی، این سان پُر جـفــــــا تاکی

چندان بی وفـــــا تاکی، چندان بی وفـــــا تاکی

ز رنجی چون بخندم یار، تـو یــــــــاری نمیدانی

بخندی چون بگریم زار، دلــــــــــــداری نمیدانی

برانی چون بخواهم باز، غمخــــــواری نمیدانی

بمن عشقت جنون آموخت، آخـــر این اَدا تاکی

جانان کم نما تاکی، این سان پُر جفــــــا تاکی

چندان بی وفـــــا تاکی، چندان بی وفـــــا تاکی

همیشه با منت جنگ است، صدقم را نمیگویی

ز خونم ناخُنت رنگ است، جـــرمـم را نمیگویی

چرا این سان دل ات تنگ است، حالم را نمی جویی

ز دنیا دیــــــــده ام را دوخت، مُـژگانـت ولا تاکی

جانان کم نما تاکی، این سان پُر جفــــــا تاکی

چندان بی وفـــــا تاکی، چندان بی وفـــــا تاکی