غمت از تو باوفا تر است

حقا که غمت 

از تو با وفاتر است

یادم نمیکنی

یادم نمیکنی و از یادم نمیروی

یادت بخیر فراموشکارِ من

دوست

بادوست عشق زیباست

بایار بی قراری

از دوست درد ماند و از یار یادگاری

امشب به قصه ی دل من

امشب به قصه ی دل من گوش می کنی 

                       فردا مرا چو قصه فراموش می کنی 

 این در همیشه در صدف روزگار نیست 

                      می گویمت ولی توکجا گوش می کنی 

 دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت 

                      ای ماه با که دست در آغوش می کنی 

در ساغر تو چیست که با جرعه ی نخست 

                     هشیار و مست را همه مدهوش می کنی 

 می جوش می زند به دل خم بیا ببین 

                     یادی اگر ز خون سیاووش می کنی 

 گر گوش می کنی سخنی خوش بگویمت 

                    بهتر ز گوهری که تو در گوش می کنی 

 جام جهان ز خون دل عاشقان پر است 

                    حرمت نگاه دار اگرش نوش می کنی

سایه چو شمع شعله در افکنده ای به جمع 

                    زین داستان که با لب خاموش می کنی

دوست دارمت

حتی اگر،خیال منی دوست دارمت

ای آنکه دوست دارمت،اما ندارمت

بیگانه

بیگانه کند درغم،ما خنده ولی،

باچشم خودی،درغمِ بیگانه بگریم

قسمت!

شده در اوج جوانی، وهمین ظاهرِ شاد

تا گلو پیر کسی باشی و قسمت نشود؟

یادِ ما

آنچه در یادش نماده

یاد ماست😔

هوای خانه..

هوای خانه چه دلگیر میشود گاهی

دلم از این خانه هم سیر میشود گاهی

درون آینه موی سپید میبینم

به چشمم آینه هم پیر میشود گاهی

بی تو از باقی این عمر گذشتم...

بی تومهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم...